Witold Jacyków "Kutry polskie" - dokumentacja subiektywna

Śnić morze… Marzyć o morzu to widzieć bezkresny błękit, a raczej dwa błękity — wody i nieba, przedzielone linią horyzontu. Pod stopami gorący piasek. Banał. A jednak, uwiedzeni hedonizmem owego banału, nie śnimy o morzu wzburzonym, o sinych falach mętnej wody, o bebechach rdzewiejących stoczni. Nie śnimy też o kutrach. Ile zatem trzeba mieć w sobie miłości do morza, a może tęsknoty za nim, aby kochać kutry — pachnące rybą, wodorostem i ropą z silnika